Kijken zonder oordeel.

Ik heb een conifeer in mijn voortuin staan als afscheiding. Als ik thuis kom dan zie ik hem van een afstandje al staan. Het is geen mooie connifeer maar hij doet wat hij moet doen. Hij is groen en het laat zien waar mijn tuin begint. Maar als je dichterbij komt dan valt je wat op. Het lijkt of er nog een andere struik in mijn conifeer groeit. En ja hoor hoe dichter je bij komt zie je grotere bladen en zelf trosjes druiven hangen. In mijn conifeer zit een druiven struik. De klimplant heeft zich door de hele conifeer heen verweven.  Ik denk dat daardoor de druiven niet echt groot zijn geworden. En mijn kinderen de smaak niet helenaal lekker vinden. En we niet kunnen genieten van een mooie conifeer of druivenstruik.

Een tijdje geleden ging het gesprek met twee vrienden over het kijken en beoordelen van een situatie.  Als we iemand zien of we zien een bepaald gedrag dan hebben we bijna automatisch ons oordeel klaar. We denken er iets bij en we reageren op de situatie die we waarnemen.  Bij elke situatie hebben we onze mening,oordeel of onze gedachte. We hebben een gevoel dat we steeds een mening moeten hebben omdat we anders voor ons gevoel iets missen.

En bij ons kwam de vraag op:’ kunnen we nog naar een situatie of gedrag kijken zonder dat we er een mening over hebben?’ En zou je dat kunnen trainen. Zou dat niet heel veel schelen in de vele gedachten die je toch al hebt. Misschien geeft dat wel rust!  En dat oefenen is heel moelijk kom ik achter. Zonder enige oordeel of mening naar een persoon of situatie kijken is lastig. En het wordt nog lastiger als het tegen je eigen waarden en normen in gaat. 

Maar mag mijn druif ingekapseld in mijn conifeer zijn en kan ik er naar kijken en gewoon genieten van het feit dat ze er staan. Genieten van de kleuren.Genieten hoe bijzonder ze in elkaar zitten! Genieten van de geur en de iets zure smaak. Genieten dat ze allebei overleven op een bijzondere manier. Gewoon omdat ze druif en conifeer zijn.

In mijn werk wil ik graag mensen laten kijken naar gedrag zonder meteen een oordeel er op te plakken. Iemand schreeuw of loopt zomaar de klas uit.  Wat kom er bij je boven en wat is je reactie?  Is het die van:’ je schreeuwt niet dus….’  En ‘ als je de klas uitloopt dan hoef je niet meer bij mij binnen te komen?’ . Of  kijken we zonder te  oordeelen waarom ze dit gedrag laten zien? 

Kunnen we het waarnemen en dan in het gesprek later dit met ze bespreken! Dit vraagt oefening en het zal met vallen en opstaan beter gaan. Want ook je lichaam geeft soms signalen af van schrik als er iemand zo tegen je aan staat te schreeuwen. 

Maar wat zou het mooi zijn als we iets meer vanuit het kijken zonder een mening of oordeel ons werk zouden kunnen doen. 

In de trainingen komt de ijsberg vaak voorbij. We zien wat boven het water is maar het meeste zit er onder. We zien het gedrag maar waarom doet zo iemand dit? Vraag en zoek eens naar oplossingen onder water.