Figuur 1 Ons gezinshuis
Deze week ben ik een half jaar gezinshuisvader. Eigenlijk nog maar pas, maar wat is er al een hoop gebeurd in dat eerste half jaar. Gezinshuisvader, het heeft een lange aanloop gehad. Voordat het zover is, is er al een heel proces aan vooraf gegaan. Mijn vrouw had een leuke baan in de gehandicaptenzorg, was gespecialiseerd in autisme. Juist bij die groep mensen is het zo dat veel verschillende gezichten onrust geeft. En laat deeltijd en flexkrachten nou veel voorkomen in de zorg. Best lastig.
Ook thuis was het iedere maand puzzelen, want kinderdagverblijven die in kunnen spelen op de wisselende roosters in de zorg zijn er bijna niet. Onze oudste dochter vond het heen en weer gesleep naar de oppas ook niet altijd leuk. Als ouders ga je dank toch nadenken of het anders kan. Tel daarbij op een verhuiswens, want we wilden meer ruimte bij het huis en als het even kon ook de paarden aan huis. De aanleiding in het kort.
Juli 2015 was het opeens zover. We vonden in april onze woonboerderij die voldeed aan alle eisen en de zelfde maand werd het huis wat verkocht moest worden verkocht. Met de familie konden we verhuizen naar het mooie Hulshorst. We hebben zeker een half jaar nodig gehad om te settelen en te verbouwen, maar ook in die periode stond het denkproces niet stil. Al vrij snel kom je met je vrouw tot de conclusie dat een gezinshuis in onze situatie prima zou gaan passen. En hoe doe je dat dan? En wat betekent dat dan? Gesprekken, aftasten en nog meer gesprekken. En in het voorjaar hadden we een match met Sheerenloo. En dan wordt het opeens concreet, want in juli gaan we starten en staan de kinderen op de stoep.
En dan is het zover, en ben je opeens gezinshuisvader. Ik kwam niet uit de zorg, en toch sta je er opeens. Kan ik dit, wil ik dit? Uiteraard heb je er vooraf over nagedacht en veel over gesproken. Met je vrouw, met anderen met de samenwerkingspartners. Maar hoe is het in de praktijk??
Inmiddels ben ik een half jaar gezinshuisvader. En wat is het een verrijking in je leven. Veel geleerd, allereerst van de kinderen, maar ook van het samen met je vrouw bouwen aan het gezinshuis. Ook heb ik mij verwonderd over de zorgsector. Toch weer een andere sector als waar ik voor mijn werk. In eerste instantie verbazing over de veelheid van hulpverleners rondom de kinderen. Maar wat zijn ze allemaal nodig en doen ze allemaal goed werk.
En is het dan niet zwaar geweest? Natuurlijk wel. Als je na een intensieve dag op je werk thuis komt en het huis staat op zijn kop. Als er weer eens gedoe is en overleg om te kijken hoe we hier nu weer mee om gaan. Die momenten zijn er zeker geweest, maar wegen niet op tegen al die mooie momenten. Als je dankbaarheid krijgt van de kinderen, als je de kinderen die aan je toevertrouwd worden zich ziet ontwikkelen en nieuwe stapjes ziet maken. Als je ziet wat het gezinshuis aan meerwaarde heeft en verrijking voor je eigen kinderen en eigen gezin. Het eerste half jaar smaakt echt naar meer.
Arend Nagel is gezinshuisvader bij Gezinshuis Hulshorst van Sheerenloo, samen met gezinshuismoeder Danielle. Hij is daarnaast projectmanager bij Rijkswaterstaat . Arend blogt over zijn verwonderingen en belevenissen op zijn persoonlijk blog.
 |
 |
Ook een keer een gastblog verzorgen? Dat kan als u pleegouder bent.
Neem gerust contact op.