Het gezamenlijk eten aan de eettafel is belangrijk voor ons gezin. Samen de maaltijd beginnen en afsluiten. Met daar tussenin een goed gesprek. En we willen iedereen het gevoel geven dat het gezien en gehoord wordt. Maar dat is best een uitdaging. Vooral als je meerdere kinderen aan tafel hebt zitten.
In onze video interactie begeleiding hebben we een filmfragment gemaakt van de gezamenlijke maaltijd. Nadat wij het bekeken hadden hebben we een aantal zaken veranderd. Dit hebben wij gedaan omdat wij niet tevreden waren hoe het toeging tijdens het eten.
De maaltijd is een gezamenlijk moment van ontmoeten en gezien worden.
Voorwaarde voor ontmoeten
Als je als doel hebt om elkaar te ontmoeten dan moet dat voldoen aan een aantal voorwaarden.
1. Met meerdere mensen/kinderen aan één tafel zitten.
2. De kinderen moeten zich op hun gemak voelen aan tafel.
3. Gesprek op gang komen.
4. Naar elkaar luisteren en reactie geven.
5. Iedereen moet het gevoel hebben om gehoord te worden.
Hoe krijg je dat voor elkaar?
1. Over het eten moet je dus nadenken. Allereerst hoe ga je zitten? Wat is de plek aan tafel? En waarom ga je de kinderen zo laten zitten? Bekijk mijn filmpje hierover.
2. Gebruik verschillende gesprekstechnieken. Wij gebruiken de ping-pong methode graag in ons gezinshuis. Maar ik zal dat in een volgende blog uitleggen hoe dit werkt.
Leermomenten
Het gezamenlijk eten geeft veel mogelijkheden om elkaar beter te leren kennen. In een gezinshuis leef je met veel kinderen samen. Kinderen met verschillende achtergronden en interesses.
Het naar elkaar luisteren valt niet altijd mee. Dan kun je verschillende methoden gebruiken om de kinderen toch met elkaar in gesprek te laten gaan. Als gezinshuisouder zal je het voortouw hierin moeten nemen en de kinderen laten zien hoe ze dat kunnen doen.
Gezien worden
Kinderen willen gezien worden en door het gesprek te leiden en te sturen krijgt ieder kind een beurt. Ook wordt er naar ieder kind geluisterd en is hun verhaal van waarde. Ze worden gezien en weten dat ze er toe doen. Door dit consequent vol te houden weten ze dat er een plek is waar hun mening of interesse wordt gehoord en waar ze dat mogen delen.Maar ook de andere kinderen horen wat jou bezig houdt.
Je doet er toe
Met een gesprek aan tafel leer je de kinderen dat je er toe doet. Wat je verteld heeft waarde. En je kunt iets vertellen waar anderen aan tafel weer wat mee kunnen doen. Diegene die altijd wel hun mond open hebben krijgen de mogelijkheid om eens te luisteren.
Hechting
Door aandacht te besteden aan de plaats aan tafel en dat het eten in ‘redelijke’rust wordt gegeten werkt mee om de hechting op gang te brengen. Want veiligheid en het weten dat je er toe doet is een mooi begin om de hechting op gang te helpen.
Maar als je niet samen kunt eten?
Helaas soms komt het voor dat een kind zoveel onrust geeft aan tafel dat het gezamenlijk eten een ramp wordt. Dan is het zoeken naar de ‘beste’ alternatieven. Dit kan zo ver gaan dat je niet meer gezamenlijk eet maar met het betreffende kind voor- of na eet. Of dat het kind wel tegelijk eet maar in een aparte ruimte. Misschien waar hij wel het gesprek kan horen en zien maar niet deel kan nemen. Het blijkt zoeken naar het doel van het gezamenlijk eten en het middel wat je daarvoor in wilt zetten.
Om op de vraag terug te komen of je de veiligheid kunt vergroten en kan werken aan de hechting van je kind? Kan ik volmondig ja antwoordden. Het eten aan tafel is zelfs een heel mooi middel en zeker de moeite waard om eens goed over na te denken.
[…] Kan je de veiligheid aan de eettafel vergroten en meteen werken aan hechting? […]