Soms overkomt het je gewoon en kun je alleen maar zuchten en om jezelf lachen en de klappen opvangen. Je zegt iets maar je zag de trigger van het kind niet aankomen. En krijg het dan maar weer rustig in je klas. Een diepe zucht en je ben zo weer een half uur verder voordat de rust is weergekeerd.
Mijn cruciale fout!
Ik was bezig met spelling. We waren lekker bezig met het x-Kofschip. Het volgende woord schreef ik op: JUICH. Wat is het hele werkwoord: juichen, oké de -en eraf en wat hou je dan over, precies Juich. Maar toen maakte ik de cruciale fout. Ik zei:’ wat is de laatste letter! Oké de letter H’.
En dat had ik niet moeten zeggen. Hij kwam uit het niets en begon tegen mij te schreeuwen. ‘Het is geen H meester. Het is een CH en dat weet u best! De juf heeft gezegt dat.…
Het is niet eerlijk dat u dat zegt en dat u de H noemt.’ Hij raasde maar door. Ook al vertelde ik dat hij gelijk had. Het kwam niet meer goed.
Gelukkig was dit een trigger wat op de leerstof gericht was, maar het overkomt mij ook dat ik niet weet waarom de trigger afgaat bij een leerling.
Triggers ze blijven lastig.
Definitie emotionele trigger: Als wij bepaalde emoties ervaren door wat iemand zegt, worden we onbewust aan die eerdere ervaringen herinnerd. Wat er in het hier en nu gebeurt is simpelweg de emotionele trigger die die herinnering activeert. Vaak gebeurt dit volledig onbewust en ligt een heftige reactie dus zo op de loer.
Triggers zijn zintuigelijke waarnemingen en kunnen via woord,beeld,smaak en geur geactiveerd worden.
Zo kan een boos gezicht al een trigger zijn die het kind, zonder dat hij dit bewust weet, meenemen naar de plek van boosheid en onveiligheid. Een harde stem de herrinnering oproepen aan het geschreeuw van thuis. Een aanraking aan het moment van fyzieke pijn. Een geur van koffie brengt het kind weer in de kamer waar ze mishandeld werd omdat daar koffie gedronken werd.
We leggen het wel uit als: ‘in je brein heb je een map waar de herrineringen worden opgeslagen. Zo weet je dus nog hoe de vakantie was of het samenzijn met je familie. Gebeurt er iets onder hoge stress dan gaat de map (gedeeltelijk)dicht en kan het plaatje niet in de map opgeslagen worden, en blijft het rondcirkelen in je brein. Deze stukjes ,triggers, kunnen dus getriggerd worden op een moment dat jij het niet verwacht.
Triggers dienen ergens voor, zorgen voor veiligheid en hebben een functie gehad. Het was een overlevings strategie. Maar het is nu niet meer nodig in deze situatie.
Het is goed om de triggermomenten te ontrafelen.
Met elkaar kijken wanneer en waarom word je getriggerd.
Wat zijn je stressmomenten en hoe kun je met deze triggermomenten omgaan.
De rust weergekeerd.
Toen de jongen weer rustig was naar mijn cruciale fout, is zijn brein weer zover afgekoeld dat ik met hem kan praten. Dan is dat het moment om het te bespreken en te kijken hoe hij de volgende keer kan reageren. Heeft het geholpen om te schreeuwen? Wat zou een passende reactie zijn. Is hij zich bewust dat hij zo schreeuwt als ik een fout maak. Mag ik als leerkracht fouten maken een hoe kan hij mij de volgende keer helpen.
Ik blijf leren maar weet ook dat ik niet alle tornado’s aan zie komen.
Hoe gaan jullie om met triggers van jezelf en anderen?