Regelmatig komt het voor dat ik aan woorden niet genoeg heb. Dat ik de kinderen iets duidelijk wil maken maar dat woorden niet aankomen. Ze kijken je aan met een blik van:’ik weet dat je praat maar wat je zegt?’. Afgelopen week las ik een artikel over ‘beschermen zonder woorden’. Dit gaat over een werkwijze die gebruikt wordt door Firouzeh Kazemi. Het is zo herkenbaar.
Firouzeh Kazemi zegt het volgende in het artikel:
Hoe kan ik doordringen tot ouders als mijn woorden geen effect meer hebben? Voor mij was dat antwoord: tekeningen maken, dingen laten zien. Het is inmiddels mijn manier van werken geworden. Ik gebruik nu veel spreekwoorden, ik visualiseer dingen. En dat werkt.
Onder het lezen wordt ik steeds enthousiaster. Ja dit is wat mij aanspreekt. Dit past in het denken in beelden en het visualiseren van de wereld om ons heen, waar we steeds meer gebruik van maken in ons gezinshuis.
Schrijf/lees cultuur
In onze cultuur maken we zo veel gebruik van geschreven woorden. Alles staat op papier en als je moeite hebt met lezen heb je een probleem . Maar ook gebruiken we veelal woorden om iets duidelijk te maken. De mensen die goed uit hun woorden kunnen komen en hun zegje bij wijze van spreken al klaar hebben regeren de wereld!
Beeld cultuur
Maar er zijn zoveel kinderen en volwassenen die in beelden denken. Beelden die zoveel meer zeggen dan woorden. Kinderen die zich slecht kunnen uitdrukken op papier maar als ze iets met hun handen moeten maken het hele project al voor zich zien. Jou mee kunnen nemen in hun uitleg en alle details die ze in hun hoofd hebben opgeslagen.
‘Beschermen zonder woorden’
Daarom vind ik deze manier van werken zo mooi. Je spreekt de volwassenen, want daar gaat het om in dit artikel’ aan met taal en je geeft ze een fysiek beeld mee om het nog eens duidelijk te maken. Ze zegt het volgende: “Na de uitleg begrepen de ouders heel goed waar het probleem lag. De moeder kon het letterlijk voelen op dat moment.” Dat is de kracht van je verhaal ondersteunen of beginnen met een beeld. Niet alleen maar taal maar ook beelden.
In ons gezinshuis
Wij gebruiken ook verschillende manieren om te communiceren. Eén van de communicatie middelen is het werken met beeldtaal vanuit het contextueel werken. Een complexe situatie zet je dan neer met duplo poppetjes of andere attributen om het duidelijk te maken. Dit geeft soms mooie inzichten hoe iets werkt. Maar ook gebruiken we soms beelden. Het eerste wat me te binnen schiet is het verhaal over de appel. Als je naar een appel kijkt zie je een appel! Aan de buitenkant is niet te zien wat erin zit. De potentie en mogelijkheden! Maar als je hem opensnijd dan zie je veel zwarte kleine pitjes. In elk pitje zit weer de mogelijkheid om een appelboom te worden. Zo kun je ook naar jezelf kijken. Aan de buitenkant niet veel bijzonders maar binnen in je zitten vele pitjes. Mogelijkheden,talenten waar hele mooie bomen uit kunnen groeien!
Uitstrekken
Ik merk bij mezelf dat ik hier de komende tijd meer aandacht aan wil schenken. Dat ik in mijn gesprekken meer gebruik ga maken van beeldende verhalen. Of anders gezegd ik ga beelden gebruiken om een verhaal te vertellen! Ik wil nadenken hoe beelden ons kunnen helpen om iet uit te leggen of te laten voelen wat we zo hard proberen te verwoorden.
Doet u mee?
Bronnen:
http://nieuwejeugdbescherming.nl/article/beschermen-zonder-woorden/
http://www.dejeugdengezinsbeschermers.nl/nieuws/beschermen-zonder-woorden/