En terwijl ik daar stond, drong een inzicht tot me door. 💡 We werken allemaal met dezelfde kinderen, maar hoe goed kennen we eigenlijk elkaars werk? Wat een mooie groep mensen stond daar voor me. Pedagogisch medewerkers met een groot hart voor het jonge kind, van babygroepen tot BSO. Jarenlange ervaring in het verzorgen van baby’s, peuters en kleuters. En later? Dan komen diezelfde kinderen bij mij in de klas.

Jezus zegt niets over de verloochening. Geen sneer, geen “ik zei het toch.” Maar aan land heeft Hij een vuurtje gemaakt, met vis en brood. Een vertrouwde setting. Warmte, eten, rust. Een veilige omgeving. En dan stelt Jezus de vraag. Niet: “Waarom heb je me verraden?” Maar: “Houd je van Mij?” Drie keer. Even vaak als de verloochening. Geen beschuldiging, maar een uitnodiging tot verbinding.

Pedagogisch sensitief werken betekent dat je goed aanvoelt wat een kind nodig heeft en hier begripvol op reageert. Het draait om emotionele afstemming, veiligheid en positieve relaties. Traumasensitief werken gaat een stap verder en houdt rekening met de impact van trauma op gedrag. Je biedt extra voorspelbaarheid, helpt kinderen met stressregulatie en ziet moeilijk gedrag als een stressrespons in plaats van onwil.

Het zit zo diep in mij, dat competitiegevoel! Het willen presteren en het eruit halen wat je geoefend hebt. En vooral met sporten en spel is het voor mij niet meer dan normaal om de spanning van presteren te voelen. Toch gaat er iets bovenuit... Iets wat niet te vatten is in competitie en winnen. Het samen lopen en daarvan genieten. 💛