Leerkracht zijn is elke dag opnieuw met genade kijken.

400+ leerkrachten zijn je voorgegaan.

De wijsheid van rust en aandacht.

We hebben goud in handen: de wijsheid van rust en aandacht. Door bewust stil te staan bij wat een kind nodig heeft en af en toe op de pauzeknop te drukken, kunnen we veel effectiever inspelen op hun behoeften. Hoewel het misschien tegenstrijdig lijkt – meer rust inbouwen in een wereld die steeds sneller gaat – is het juist dat wat ervoor zorgt dat kinderen zich beter kunnen reguleren en optimaal kunnen leren.

In onze samenleving, waar alles steeds sneller lijkt te gaan, verliezen we soms de waarde van rust en geduld uit het oog. We willen snel door, alles moet efficiënt en zonder al te veel onderbrekingen. Maar juist die onderbrekingen, die momenten van rust, zijn essentieel. Wat kunnen we leren van ons verleden voor ons lesgeven? Ik las het volgende van Corry ten Boom over het goud van de generaties!

Corry ten Boom schreef hier al over: ‘We mogen het goud uit de generaties vóór ons opdelven om er munt uit te slaan voor de generaties die na ons komen’.

Als we kijken naar hoe mensen in het verleden omgingen met tijd en ruimte, dan zien we daar iets van kunnen gebruiken voor vandaag. 

Een mooi voorbeeld van hoe rust vroeger een vanzelfsprekend onderdeel van het proces was, is het traditionele plattelandsleven, waarin de dag vaak werd ingedeeld volgens de natuurlijke ritmes van de seizoenen en het licht.

Ook in het onderwijs zag je dit terug. Scholen hadden bijvoorbeeld vroeger vaste momenten voor stilte en bezinning, zoals tijdens het ochtendgebed, zingen of de pauzes die meestal langer waren omdat ze thuis gingen eten. 

Deze momenten boden kinderen de kans om even stil te staan en hun gedachten te ordenen, voordat ze verdergingen met hun lessen. Deze ingebouwde rustmomenten gaven niet alleen structuur, maar zorgden ook voor een natuurlijke balans tussen activiteit en rust, iets wat nu vaak ontbreekt in de hectiek van het moderne leven.

Wat kun je concreet doen? Bouw tijdens de lesdag momenten van rust en reflectie in. Na een drukke activiteit kan een ademhalingsoefening een eenvoudige, maar krachtige tool zijn. Ook kun je ‘voor’ leesmomenten creëren waar kinderen even kunnen bijkomen, of geef ze een kwartiertje voor eigen invulling. Een collega vertelde mij dat haar leerlingen helemaal tot rust komen in dat korte kwartiertje.

Deze momenten helpen kinderen niet alleen om stress te verminderen, maar zorgen er ook voor dat ze zich veiliger voelen in de klas. En zoals we weten, als een kind zich veilig voelt, is het makkelijker in staat om te leren.

‘We mogen het goud uit de generaties vóór ons opdelven om er munt uit te slaan voor de generaties die na ons komen’. 

Corry ten Boom n.a.v. ps 100:5 HSV

Dit weekend maakte ik de Venntrilogie-wandeltocht door de Ardennen, een route van het drielandenpunt in Kelmis naar Bütgenbach. Tijdens de tocht veranderden de gesprekken van energiek naar stil, terwijl de fysieke pijn steeds meer voelbaar werd. Toch bleef ik doorzetten, wetende dat weerstand nodig is voor groei
En terwijl ik daar stond, drong een inzicht tot me door. 💡 We werken allemaal met dezelfde kinderen, maar hoe goed kennen we eigenlijk elkaars werk? Wat een mooie groep mensen stond daar voor me. Pedagogisch medewerkers met een groot hart voor het jonge kind, van babygroepen tot BSO. Jarenlange ervaring in het verzorgen van baby’s, peuters en kleuters. En later? Dan komen diezelfde kinderen bij mij in de klas.
Jezus zegt niets over de verloochening. Geen sneer, geen “ik zei het toch.” Maar aan land heeft Hij een vuurtje gemaakt, met vis en brood. Een vertrouwde setting. Warmte, eten, rust. Een veilige omgeving. En dan stelt Jezus de vraag. Niet: “Waarom heb je me verraden?” Maar: “Houd je van Mij?” Drie keer. Even vaak als de verloochening. Geen beschuldiging, maar een uitnodiging tot verbinding.