Leerkracht zijn is elke dag opnieuw met genade kijken.

400+ leerkrachten zijn je voorgegaan.

De wijsheid van rust en aandacht.

We hebben goud in handen: de wijsheid van rust en aandacht. Door bewust stil te staan bij wat een kind nodig heeft en af en toe op de pauzeknop te drukken, kunnen we veel effectiever inspelen op hun behoeften. Hoewel het misschien tegenstrijdig lijkt – meer rust inbouwen in een wereld die steeds sneller gaat – is het juist dat wat ervoor zorgt dat kinderen zich beter kunnen reguleren en optimaal kunnen leren.

In onze samenleving, waar alles steeds sneller lijkt te gaan, verliezen we soms de waarde van rust en geduld uit het oog. We willen snel door, alles moet efficiënt en zonder al te veel onderbrekingen. Maar juist die onderbrekingen, die momenten van rust, zijn essentieel. Wat kunnen we leren van ons verleden voor ons lesgeven? Ik las het volgende van Corry ten Boom over het goud van de generaties!

Corry ten Boom schreef hier al over: ‘We mogen het goud uit de generaties vóór ons opdelven om er munt uit te slaan voor de generaties die na ons komen’.

Als we kijken naar hoe mensen in het verleden omgingen met tijd en ruimte, dan zien we daar iets van kunnen gebruiken voor vandaag. 

Een mooi voorbeeld van hoe rust vroeger een vanzelfsprekend onderdeel van het proces was, is het traditionele plattelandsleven, waarin de dag vaak werd ingedeeld volgens de natuurlijke ritmes van de seizoenen en het licht.

Ook in het onderwijs zag je dit terug. Scholen hadden bijvoorbeeld vroeger vaste momenten voor stilte en bezinning, zoals tijdens het ochtendgebed, zingen of de pauzes die meestal langer waren omdat ze thuis gingen eten. 

Deze momenten boden kinderen de kans om even stil te staan en hun gedachten te ordenen, voordat ze verdergingen met hun lessen. Deze ingebouwde rustmomenten gaven niet alleen structuur, maar zorgden ook voor een natuurlijke balans tussen activiteit en rust, iets wat nu vaak ontbreekt in de hectiek van het moderne leven.

Wat kun je concreet doen? Bouw tijdens de lesdag momenten van rust en reflectie in. Na een drukke activiteit kan een ademhalingsoefening een eenvoudige, maar krachtige tool zijn. Ook kun je ‘voor’ leesmomenten creëren waar kinderen even kunnen bijkomen, of geef ze een kwartiertje voor eigen invulling. Een collega vertelde mij dat haar leerlingen helemaal tot rust komen in dat korte kwartiertje.

Deze momenten helpen kinderen niet alleen om stress te verminderen, maar zorgen er ook voor dat ze zich veiliger voelen in de klas. En zoals we weten, als een kind zich veilig voelt, is het makkelijker in staat om te leren.

‘We mogen het goud uit de generaties vóór ons opdelven om er munt uit te slaan voor de generaties die na ons komen’. 

Corry ten Boom n.a.v. ps 100:5 HSV

Soms lees je iets dat blijft hangen. Zo las ik onlangs een stuk over Benedictus, de man die de beroemde kloosterregel schreef. Hij schreef daarin over ritme — over het belang van een gezonde maat in je dag, afgestemd op het innerlijke ritme van je ziel. En eerlijk: het raakte me. Want als iets in het onderwijs vaak onder druk staat, dan is het wel ritme. Alles moet snel, efficiënt, productief. Maar waar blijft de rust? De adem? Het gevoel van thuiskomen in je dag?
Sensitief reageren begint dus niet bij de ander. Het begint bij jezelf. Bij herkennen wat er in jou gebeurt. Wat je lijf je vertelt. Welke herinnering je stress aanwakkert.
Een opvoeder die ruimte geeft voor die botsing, voor dat zoeken, bouwt gezag op. Een influencer zegt: “Doe dit, dan hoor je erbij.” Een opvoeder zegt: “Ontdek wie jij bent, juist in het verschil.” En dat is precies het verschil tussen uniformiteit en uniciteit. Tussen kuddegedrag en burgerschap.