Vorige week heb ik laten zien dat de positie waar een kind zit aan tafel heel belangrijk is. Als je dat gedaan hebt dan wil je graag een positief of gezellig gesprek aan tafel. Maar wij komen vaak tegen dat het kind helemaal niet een gesprek aan tafel kan voeren. Of dat ze praten maar tegen wie? En dat er gereageerd wordt op alles. Als je niet oppast dan is het Chaos aan tafel. En dat is soms niet erg maar je wilt graag iedereen zien en gehoord hebben. Hoe doe je dat?
Pingpong gesprek
Het pingpong gesprek gaat als volgt. Je hebt een pingpong balletje in je handen. Vooraf vertel je dat je alleen iets mag zeggen als je het pingpong balletje vast hebt. De persoon met het pingpong balletje begint het gesprek en geeft het balletje aan diegene waarvan hij graag een reactie wil.
Een aantal voorbeelden;
- Enkelvoudig gesprek tussen jou en een kind.
De persoon die het balletje in handen heeft begint het gesprek. Je noemt een naam en stelt een vraag. Dan gooi/geef je het balletje aan de desbetreffende persoon. Die pakt het balletje aan en mag antwoord geven. Dan geeft hij het balletje weer aan jou terug en kun je een verdiepende vraag stellen. Het balletje gaat weer terug en het gesprek komt op gang.
- Gesprek tussen jou en een kind maar het initiatief kan overgenomen worden door het kind.
Je begint het gesprek en geeft het balletje aan het kind. Het kind geeft antwoord maar neemt dan het gesprek over met een tegenvraag. Daarna geeft ze het balletje weer terug aan jou. En dan kun je daarop reageren.
- Gesprek tussen meerdere personen aan tafel
Je begint het gesprek en geeft het balletje aan het kind. Maar iemand anders , aan tafel, wil ook wat zeggen of reageren op de vraag. Dan steekt die zijn hand open uit en zo geeft hij aan dat hij ook wat wil zeggen. Hij ontvangt het balletje en mag dan reageren op de vraag.
Voordeel van het Pingpong gesprek:
– Er is maar één bal dus er is maar één iemand aan het woord.
– De kinderen vinden het maar wat leuk om een balletje vast te houden en willen graag
meedoen in het gesprek
– Iedereen doet mee aan het gesprek door te luisteren en het eventueel reageren.
– Het gesprek aan tafel is goed te sturen.
– Als ouder kun je ook de kinderen die stil zijn erbij betrekken. Iedereen wordt gezien en
gehoord.
– Rust moment om rustig te kunnen eten voor die kinderen die bijna niet hun mond kunnen
houden.
– De structuur van het gesprek is duidelijk.
Eigen ervaringen:
In het begin hebben wij het gesprek gevoerd met een pingpong balletje. Het was voor ons goed om te merken dat iedereen aan het woord komt. De gesprekken zijn in het begin wel echt vraag en antwoord gericht.Je moet dan door variatie in de vraagstelling diepgang krijgen. Het mooie is dat iedereen ervaarde dat hij/zij gezien en gehoord wordt omdat ze het balletje in handen hebben. Zij voelen dat ze belangrijk zijn en de regie in handen hebben. De kinderen zagen het ook als een ‘spel’ en dat brengt enige blijde verwachting met zich mee. Na een tijdje heb je het balletje niet meer nodig maar merk je nog steeds dat je aan het pingpongen bent. Ik vind het een heerlijk middel om ieder kind te zien maar ook dat ieder kind aan de beurt komt in het gesprek.
Het leuke is dat ook de jongste graag het balletje wil vasthouden en hele gesprekken begint. En dat brengt een glimlach op ieder gezicht.
Lees ook:
