Leer kinderen hun stressreactie te herkennen.
Een traumagevoelige school is een school die de impact van trauma, het gedrag en het leren van kinderen begrijpt. Een van de prioriteiten moet zijn dat ze leerlingen meenemen in het begrijpen hoe hun brein werkt bij stressreacties.
Ik vind dat traumagevoelige leerkrachten studenten leren hoe ze hun emoties kunnen reguleren en hun stressniveaus kunnen beheersen. Ze bieden ondersteuning en middelen om studenten te helpen omgaan met de gevolgen van trauma en om effectieve copingstrategieën te leren.
Want als leerlingen weten hoe ze stress bij hun kunnen herkennen en er woorden aan kunnen geven geeft dat de mogelijkheid om er wat aan te doen.
Bij de traininingen die ik geef zie je dat leerlingen heel goed snappen hoe hun belletje (amygdala) werkt en dat ze bij een gevaarlijke situatie gaan vechten,vluchten of bevriezen. De vele verhalen die kinderen vertellen over hun ervaringen met hun belletje onderstreept dat nog eens.
Als je weet dat je alarmbel afgaat kun je op je ademhaling gaan letten. Of met je leerkracht in gesprek gaan als het belletje nog niet heel hard rinkelt.
Even wat gas terug als het rekenen allemaal net iets teveel wordt. En toch nog even samen naar de opdracht kijken die je moet maken. Mooi vond ik het verhaal dat een leerling niet durfde aan zijn taak te beginnen bang als ze was om fouten te maken. Toen ze het benoemde en de leerkracht samen met haar de eerste opgave had gemaakt kon ze alleen verder.
En ik heb gemerkt dat het soms om heel simpele dingen kan gaan. Een spreekbeurt of boekbespreking.
Een leerling vertelde mij dat ze soms heel erg moet schrikken als iemand opeens achter haar staat. Zelf zo erg dat ze in panniek raakt. Nu de andere leerlingen dit weten kunnen ze haar daarbij helpen door niet zomaar achter haar te gaan staan maar even te vragen of kenbaar te maken dat ze erzijn.
Of die leerling die niet durft te vragen om mee te doen als er meerdere leerlingen al met een spel bezig zijn. Ze had teveel negatieve reacties gekregen in het verleden. De leerlingen uit haar groep beloofden haar dat ze dat altijd mogen vragen.
Het heeft vaak niet met een trauma te maken maar met een stress reactie van een leerling. Iedereen heeft het belletje en iedereen reageert daarop. Leerlingen leren om erover te praten en samen naar een oplossing te zoeken. En meestal gaat het belletje weer uit naar een tijdje.
Ik geniet ervan als ik kinderen in gesprek met elkaar kan verbinden. Elkaar laten helpen en ervoor elkaar mogen zijn. Ik ben ervan overtuigt dat het weten de eerste stap is en er komen super mooie gesprekken uitvoort.