Wat je zaait dat zal je oogsten! Dit is een opmerking die zo waar is. Ook in je opvoeding komt dit steeds naar boven. Zelfs als je zelf aan het opvoeden bent neem je veel van je eigen opvoeding weer mee naar het nu! Je gebruikt wat jezelf hebt ondervonden in je eigen opvoeding. Wat er vroeger gezaaid is komt boven! Hoe je ouders het deden zo voed je ook weer je eigen kinderen op! Natuurlijk met je eigen inbreng en op sommige punten doe je het helemaal anders maar toch.
Zitten en niks doen.
Laat ik een voorbeeld geven. Ik ben gewend dat er altijd wel wat te doen is. Dat er genoeg dingen zijn waar je je tijd aan kunt besteden. Als kind mag je spelen met je speelgoed, lezen,computeren,bouwen enz enz. En als je toch iets anders wilt doen dan kun je nog iets bakken of je vader/moeder helpen met een klusje! En als je het niet alleen weet zoek je iemand op om wat samen te gaan doen. Er is altijd wel wat te doen! Maar als je nu een kind hebt dat alleen maar wil zitten op de bank? Of aan tafel gaat zitten en kijkt en alleen maar observeert! Niet 10 minuten maar een uur of ….! En als je dan vraagt of ze wat willen doen; dat ze je aankijken en zeggen: ‘Nee’.
Ik ben hier flink gefrustreerd van geweest. Waarom doen ze niet iets! Wat hebben ze eraan om alleen maar te zitten! En zo ga je toch niet met je tijd om? Doe iets! Het irriteerde me alleen al als ik ze zag zitten!
Maar in gesprek met anderen kwam ik erachter dat mijn eigen achtergrond, van wat ik goed vind, hier een grote rol in speelt. Mijn eigen interpretatie wat goed is zet ik op het gedrag van iemand anders. Toen ik dat door kreeg veranderde mijn manier van opvoeden! Ik kreeg door dat wat ik meegekregen had misschien wel goed is maar niet de enige weg! Er zijn kinderen die anders zijn dan ik. Dat ze anders in het leven staan en zo andere keuzes maken.
In deze situatie heb ik meer begrip gekregen voor dit kind. Natuurlijk is het helemaal passief zijn niet goed maar het is ook niet zo erg om te gaan zitten. Al kijkend in de spiegel ben ik gaan beseffen dat het soms voor mij goed is om het ook maar te doen. Gewoon zitten en niks doen!
Week van de opvoeding
Het is deze week de week van de opvoeding. Overal denken mensen na over de opvoeding. Maar wat is opvoeding nu? Een definitie van Wikepedia:
Opvoeding is het proces waarin een persoon – meestal een kind – wordt gevormd naar de normen en waarden van diens opvoeder(s) en daarmee meestal naar de voornaamste normen en waarden van de samenleving waarin hij leeft.
Een heel open definitie als je het mij vraagt, dat is meteen een verwijzing naar onze samenleving. Als samenleving heb je een opvoedingsnorm.
Ergens anders las ik het volgende: Het woord opvoeding wordt gebruikt voor het rijpen of grootbrengen van een wijn. Het proces dat de wijn ondergaat na de gisting tot de botteling. De wijn krijgt door de verschillende behandelingen tijdens zijn opvoeding zijn specifieke eigenschappen.
En dat klopt natuurlijk ook voor ons! We rijpen en worden groter! In ons binnenste gebeurt van alles! We gisten en bottelen heel wat af. Vooral in de pubertijd. Maar ook steeds weer als er aan onze eigenwaarde wordt getrokken. En we gaan door verschillende behandelingen heen. We krijgen positieve feedback en aandacht. We worden gezien en bewonderd. We krijgen op onze kop en worden op afstand gehouden. De mensen om ons heen houden van ons of….. Door al deze verschillende behandelingen krijgen we onze eigen specifieke eigenschappen. Want wat je denkt beïnvloed je handelen. En als je maar vaak genoeg een handeling uitvoert wordt het een eigenschap van je!
En dan ben ik weer bij het begin. Als ik mijn gedachten verander over het zitten, dan gaat mijn handelen veranderen. Op den duur zal het een eigenschap van mij worden dat ik de juiste balans gevonden heb in het zitten en werken! En misschien kan ik dan ook zelf meer genieten van de momenten van zitten!
 |
 |