Dit weekend maakte ik de Venntrilogie-wandeltocht door de Ardennen, een route van het drielandenpunt in Kelmis naar Bütgenbach. Tijdens de tocht veranderden de gesprekken van energiek naar stil, terwijl de fysieke pijn steeds meer voelbaar werd. Toch bleef ik doorzetten, wetende dat weerstand nodig is voor groei

En terwijl ik daar stond, drong een inzicht tot me door. 💡 We werken allemaal met dezelfde kinderen, maar hoe goed kennen we eigenlijk elkaars werk? Wat een mooie groep mensen stond daar voor me. Pedagogisch medewerkers met een groot hart voor het jonge kind, van babygroepen tot BSO. Jarenlange ervaring in het verzorgen van baby’s, peuters en kleuters. En later? Dan komen diezelfde kinderen bij mij in de klas.

Jezus zegt niets over de verloochening. Geen sneer, geen “ik zei het toch.” Maar aan land heeft Hij een vuurtje gemaakt, met vis en brood. Een vertrouwde setting. Warmte, eten, rust. Een veilige omgeving. En dan stelt Jezus de vraag. Niet: “Waarom heb je me verraden?” Maar: “Houd je van Mij?” Drie keer. Even vaak als de verloochening. Geen beschuldiging, maar een uitnodiging tot verbinding.