Bij het NJI is een document uitgekomen over trauma. Het heet: Trauma-georiënteerde hulp voor kinderen met complex trauma in gezinsvervangende woonsituaties. Ik heb het met veel aandacht gelezen. Als gezinshuisouder wil ik graag weten: “wat staat erin wat mij kan helpen om deze kinderen te begeleiden!”. Maar wat kan mij als gezinshuisouder helpen om ze een plaats te bieden en een stabiele omgeving. Om zo’n plek te creëren waar ze kunnen opgroeien binnen de zetting van ons gezin. Waar de gezinshuisouder het vol kan houden. De biologische kinderen, als die er zijn, een warme plek hebben om op te groeien en de gezinshuis kinderen zich veilig gaan voelen.
Het document is zeker de moeite waard om te lezen maar iergie van de gezinshuisouder en van het hele gezin. llemaal veel energie van de gezinshuisouder. ie dingen hebt laten kiezen wk mis de zorg voor de gezinshuisouder.
Er komt steeds meer kennis over traumaverwerking en wat het kind allemaal nodig heeft. Maar hoe kun je als gezinshuisouder het vol houden om de juiste zorg te bieden! Wat heb je nodig om het vol te houden om deze kinderen in je gezin te hebben!
Is intervisie dan genoeg voor je om goed met ze te kunnen werken? Ik denk het niet. In het werken met kinderen met trauma is zelf zorg heel erg belangrijk. Zorgen voor jezelf in de dagelijkse terugkerende stress situaties is een must helemaal als een kind agressief is in woord of daad.
Deze kinderen vragen veel van je. Helemaal als ze controle over de situatie willen houden. Een strijd die dag in dag uit doorgaat. Het dicht bij je willen spelen en alles in de gaten willen houden wat er in de kamer gebeurt. Van de vroege morgen totdat ze in bed liggen. Heel vaak hoor je deze kinderen al vroeg in hun zelf praten. Soms zeggen we tegen elkaar:” ze moeten geluid maken om voor hen zelf te weten dat ze leven!”. En zo gaat het de hele dag door. In het aansturen moet je goed bedenken wat je zegt. Ze moeten op de één of andere manier toch de regie houden. En daar moet je mee spelen zodat zij het gevoel hebben dat ze zelf een keuze hebben gehad. En jij hebt ook ideeën wat ze mogen en kunnen doen. Want krijgen ze niet wat ze in gedachten hebben dan heb je strijd. En dat kost allemaal veel energie van de gezinshuisouder en van het hele gezin.
Ik ben wel benieuwd hoe andere gezinshuizen en pleeggezinnen voor hun zelf zorgen?
