Leerkracht zijn is elke dag opnieuw met genade kijken.

400+ leerkrachten zijn je voorgegaan.

Closure: Neem jij Bewust Afscheid?

Afscheid nemen kan lastig zijn, vooral als we gehecht zijn geraakt aan mensen, plaatsen of routines.

Ik merk het weer aan de kinderen van groep 8. En ook stiekem aan de leerkrachten. Ze hebben naar het einde toe geleefd. Uren geoefend samen aan de musical, het optreden gehad, en dan het niet kunnen en willen loslaten van je vrienden en klasgenoten. Nog uren kunnen ze doorspelen en bij elkaar hangen.

Afscheid nemen is ook een essentieel onderdeel van vooruitgang. Door bewust afscheid te nemen, maken we ruimte voor groei en nieuwe ervaringen, en dat is uiteindelijk wat ons helpt om te evolueren en te bloeien in zowel ons persoonlijke als professionele leven.

Dus, hoewel afscheid nemen soms moeilijk is, is het ook een krachtige en noodzakelijke stap naar iets nieuws en spannends.

Het is belangrijk om het gevoel te hebben dat je gebeurtenissen of fases uit je leven goed hebt afgesloten, wat we closure noemen (Engels voor sluiting). Closure helpt ons om gemakkelijker door te gaan naar een volgende fase. Mensen die een periode goed hebben afgesloten, ervaren vaak een soepelere overgang naar de volgende fase. Dit geldt niet alleen voor ons gevoel; ook ons gedrag laat zien dat we met closure makkelijker verder kunnen met ons leven.

“Closure” betekent het gevoel dat een gebeurtenis of fase op een bevredigende manier is afgesloten, waardoor je verder kunt gaan zonder onopgeloste zaken of emoties. Het is een Engels woord dat vaak wordt gebruikt om het proces van emotionele afronding te beschrijven.

In onze stamgroepen zie ik dat we meer en meer het afscheid nemen een plekje geven in de laatste weken van het schooljaar.

Superleuke werkvormen komen naar boven: bijvoorbeeld het klassenkwartetspel. Laat iedereen vier kaartjes van hem- of haarzelf maken. Naam erop en vier positieve eigenschappen. En dan met een groepje het spel spelen.

Of verdeel de namen over de klas en laat een andere leerling vier positieve eigenschappen noemen.

Ook een ander spel vond ik mooi. Laat iedereen zichzelf beschrijven. Zet er ook één ding bij wat jij denkt dat de ander nog niet weet!

Neem de kaartjes in en bespreek het met elkaar. Wie is wie? Je zou ook alle kaartjes in een pot kunnen stoppen en er steeds een uit kunnen pakken.

Geniet nog even van het afscheid nemen.

Wil je een e-book met nog meer werkvormen! klik hier.

Dit weekend maakte ik de Venntrilogie-wandeltocht door de Ardennen, een route van het drielandenpunt in Kelmis naar Bütgenbach. Tijdens de tocht veranderden de gesprekken van energiek naar stil, terwijl de fysieke pijn steeds meer voelbaar werd. Toch bleef ik doorzetten, wetende dat weerstand nodig is voor groei
En terwijl ik daar stond, drong een inzicht tot me door. 💡 We werken allemaal met dezelfde kinderen, maar hoe goed kennen we eigenlijk elkaars werk? Wat een mooie groep mensen stond daar voor me. Pedagogisch medewerkers met een groot hart voor het jonge kind, van babygroepen tot BSO. Jarenlange ervaring in het verzorgen van baby’s, peuters en kleuters. En later? Dan komen diezelfde kinderen bij mij in de klas.
Jezus zegt niets over de verloochening. Geen sneer, geen “ik zei het toch.” Maar aan land heeft Hij een vuurtje gemaakt, met vis en brood. Een vertrouwde setting. Warmte, eten, rust. Een veilige omgeving. En dan stelt Jezus de vraag. Niet: “Waarom heb je me verraden?” Maar: “Houd je van Mij?” Drie keer. Even vaak als de verloochening. Geen beschuldiging, maar een uitnodiging tot verbinding.