Ik herinner me nog goed het moment dat ik de zaal inliep, gekleed in mijn spijkerbroek en T-shirt. De zaal was fantastisch versierd met bloemen en ballonnen. Een rode loper lag in het middenpad, helemaal uitgerold van achter tot vooraan de zaal. Maar het ergste was toen ik beter keek en de ouders van de andere kinderen zag. De vaders waren allemaal strak in het pak, de moeders droegen hoge hakken en galajurken, met netjes gelakte nagels. Waar had ik het gemist? Wat had ik niet goed gelezen?

We woonden nog maar een paar maanden in Brazilië. Het was Dia dos Pais.(vaderdag ) Mijn referentiekader was dat Vaderdag op school niet echt gevierd wordt, en als er een ouderavond is, kom je in je gewone kleding. Maar hier is het anders. Het is een groot feest! De kinderen zijn allemaal uitgedost, hebben een kleine musical ingestudeerd en de vaders worden in het zonnetje gezet. En jij komt dan ook netjes gekleed op het feest! Ik schaamde me voor mijn kind en baalde dat ik het niet goed had begrepen. Helemaal toen de vaders naar voren werden geroepen en ze ons gingen toezingen.

Ik heb genoten van deze ode aan de vaders en geleerd dat een feestje op school een groot feest is met nette kleding.

Nu, terug in Nederland, heb ik geleerd dat wat wij ‘normaal’ vinden niet altijd normaal is. Onze cultuur van de school wordt niet altijd begrepen door ouders uit andere culturen. En als je een fout maakt, kan de schaamte zo groot zijn dat je nooit meer op school komt of dat je twee keer nadenkt voordat je gaat.

Ouders betrekken bij de school is belangrijk, maar dan moeten we ook onze cultuur en ‘hoe wij het doen’ uitleggen.