Afscheid nemen doet pijn. Maar het kan ook fijn zijn.
Mag je dat wel zeggen? Afscheid nemen kan ook fijn zijn.
Stel je voor dat je een groep hebt waar je het echt pittig mee hebt. Dan is afscheid nemen soms een hele opluchting. Dat wil niet zeggen dat je de kinderen niet mag of geen hart hebt voor de groep. Maar de dynamiek kan zo ingewikkeld zijn en zoveel van je vragen dat je blij bent dat je ze goed hebt afgeleverd.
En toch zeg ik dan: zorg dat je het afscheid zo inkleedt dat iedereen ‘vrij’ komt van elkaar om weer nieuwe verbindingen aan te gaan en ook om jezelf en de groep ‘vrij’ te zetten.
Wat bedoel ik met ‘vrij’ zetten?
Laat ik een voorbeeld geven. Ik heb wel eens een pittige groep gehad. Veel oppositioneel gedrag en onrust. Jarenlang voelde ik mij unheimisch als ik een aantal kinderen uit deze groep tegenkwam. Ik durfde ze bijna niet aan te spreke op het plein als dat moest. Zelfs op het sportveld liep ik liever een stukje om als ik een van deze kinderen tegenkwam. Ik voelde de stress in mijn lichaam ook al had ik de groep niet meer.
Afscheid nemen is loskomen van elkaar. Benoemen wat goed is en wat lastig is. Gedag zeggen om verder te gaan.
En dat moeten we actief doen. Door gesprekken en spelvormen.
Ik heb met de kinderen ‘de knoop’ gespeeld en hierover met elkaar een klasgesprek gehad. Wanneer zat je in de knoop? Wat voelde je en wat heb je eraan gedaan om uit de knoop te komen? Zijn en waren we een veilige groep? Wat neem je mee en wat laat je achter?
Praten over afscheid geeft de ruimte om afscheid te nemen. Straks een nieuwe leerkracht accepteren en misschien soms nog wel even terugkomen om te reflecteren op wat er was.
Wil je meer hierover lezen? Download dan hier het e-book over de bronzen weken en lees en gebruik de werkvormen.
Ik wens je een heel fijn afscheid van de groep.
André