“Daar zitten we dan aan tafel. Tegen over elkaar. Allebei een dampend kopje thee in onze handen. Hij wat spelend met zijn kopje terwijl hij naar beneden kijkt. Ik kijk hem aan mijn hoofd iets gebogen. Heel voorzichtig pak ik mijn kopje thee in mijn handen. Andere kinderen praten met elkaar. Zitten ook aan tafel maar wat ze precies doen heb ik even niet in de gaten. Dan kijkt hij kort naar mij, een glimlach om zijn mond, en hij geeft mij letterlijk een verslag van zijn dag. Van het begin tot einde. Zelf dat hij broodjes in de pauze gegeven heeft in de aula van de school. En dan stopt hij weer abrupt.”
Als ik de beelden later met onze video-interactiebegeleider terug kijken zie ik wat er is. Hoe vaak stellen we de vraag niet: ”hoe bereiken we deze jongen? Hoe krijg ik contact?”. Maar de beelden liegen niet. Er is contact!
Al een poosje hebben we Video-interactiebegeleiding in ons gezinshuis. Als je opzoek gaat naar de betekenis dan vind je bij Wikipedia het volgende:
Video-interactiebegeleiding (VIB) is een methode die vooral wordt gebruikt bij opvoedingsondersteuning. Door het bespreken van video-opnames wordt de basiscommunicatie tussen opvoeder en kind geanalyseerd. Het doel van VIB is het verbeteren van de communicatie tussen opvoeder en kind en het bijdragen aan de sensitieve houding van de opvoeders. Bij het terugkijken van de opname staan twee vragen centraal:
- Welke initiatieven neemt het kind om contact te maken?
- Hoe reageren de opvoeders op die initiatieven?
In het begin van ons gezinshuis bestaan kregen we VIB aangeboden. We vonden het best wel spannend! Wie krijg je in je huis en wat gaat deze mevrouw filmen? De kinderen waren ook gespannen en wij vonden ze een beetje druk! Maar deze wen periode was maar kort en niet veel later vonden de kinderen het heel gewoon. Ik weet nog dat wij de eerste weken vooral onze gezamenlijke tafel momenten gefilmd hebben. Naar de praktische zaken b.v. de tafelschikking! Misschien denkt u wel: ”De tafelschikking? Is dat belangrijk dan?” Ja, zeker want een tafelschikking verteld iets over jezelf maar kan ook een stukje veiligheid bieden aan de kinderen. We hebben broertjes en zusjes in ons gezinshuis. Om een stukje veiligheid te geven aan deze kinderen is het belangrijk dat ze elkaar kunnen zien. Ze tegenover elkaar kunnen zitten. Waardoor ze herkend worden en een stukje eigenheid ervaren. Maar ook voor je eigen kinderen! Waar zet je die neer? Voelen ze zich gezien of krijgen ze het gevoel dat ze hun ouders kwijt zijn geraakt. Zelf met het eten!
Verder hebben we gekeken naar de interactie van de kinderen onderling. En hoe wij als gezinshuisouder reageren op de kinderen. Zien wij als een kind iets wil vragen? Of een compliment geeft. Zien we elk kind aan tafel? Of zijn we bezig met het rustig houden van één kind!
Door de videobeelden te bekijken en met elkaar hierover te praten hebben we ontzettend veel geleerd. We herkennen onze sterke kanten maar ook waar wij een kind niet gezien hebben. We krijgen handvatten en ideeën om het de volgende keer anders te doen. Je eigen handelen zie je terug op het scherm.
We willen graag het beste voor de kinderen. VIB helpt mij erbij om elke dag een klein stukje van de dagelijkse beslommeringen onder de loep te nemen. Ik heb minimaal 2 keer per dag de mogelijkheid om het eet moment aan tafel te verbeteren. Het kind de juiste aandacht te geven. En te kijken hoe ik het kind kan helpen om zich thuis te voelen. En VIB brengt ontspanning en een stukje blijdschap in ons opvoeden terug. Want het gebeurt zo vaak dat je met iets worstelt wat door een beeld een mooie wending krijgt.