Je hebt soms van die momenten dat je er pas laat achter komt dat iemand vrij is van school. Vooral als de kinderen op veel verschillende scholen zitten. Begin van deze week kwam ik er achter dat ik een studie dag over het hoofd had gezien.
Op zich is dat niet erg maar het verstoort toch je dagelijkse routine. Je moet weer schakelen en je verwachtingen bijstellen. En dat gebeurt nog wel eens in ons gezinshuis. Helemaal nu er meer kinderen op het voortgezet onderwijs zitten. Een uurtje later beginnen, of een stage die pas om 12 uur begint. Een 50 minuten rooster i.p.v. 75 of een leraar die met een of ander kamp mee mag. Onze dag indeling staat niet meer vast.
Niet alleen zijn de kinderen thuis, maar je bent steeds minder alleen thuis! En als je de keuken net opgeruimd hebt dan kan het zo zijn dat er 5 minuten later iemand naar beneden komt zetten en de keuken zo achterlaat dat het lijkt of er een tornado is overgevlogen. (In mijn perspectief natuurlijk) Of je zit net even lekker achter de laptop met je bakkie koffie, schuift er een kind naast je op de bank om even uitgebreid haar verhaal te doen, quality time!
Maar aan de andere kant geeft het mogelijkheden. Zo ook nu hij een dagje vrij heeft. In de winkel een pak koekjes mix gekocht met wat versieringen. En wij duiken samen de keuken in om koekjes te bakken. Naast elkaar, schouder aan schouder. Helpen met het lezen van de verpakking. De grote keukenmachine gebruiken. Met je handen het deeg kneden en het uitrollen van het deeg met een deegroller.
“Hoe dik moeten ze?” en “doe ik het zo goed?”. Wat is hij toch onzeker over wat hij maakt maar hij doet het zo goed. “Toppie jongen! Helemaal goed”. En dan kijkt hij je aan met een grote glimlach. De koekjes netjes op een bakplaat en dan de over aan. Voorzichtig de bakplaat pakken en in de voorverwarmde oven zetten. En dan maar wachten… Gelukkig even de tv aan en wachten tot het piepje van de over gaat. Samen het glazuur gemaakt en wanneer de koekjes klaar zijn mooi versieren. Dan merk je weer dat de spanningsboog niet zo lang is. Wat een koekjes wel 24. De eerste 8 koekjes versieren gaat wel maar dan gaat de snelheid erin. Toch maar even helpen.
Maar het is weer een geslaagde actie. Samen in de keuken. Tijd voor elkaar. Soms even kletsen en terughalen de momenten dat hij vaker heeft gebakt. De herinneringen over de groepen waar hij heeft gewoond komen boven. “We mochten altijd zelf de koekjes bakken bij de verjaardagen!” . Mooie herinneringen komen boven en het blijft me verbazen wat ze allemaal onthouden. Vooral de details!
Voor mij is het wel weer duidelijk. Als gezinshuisvader zal je tijd in je dag planning over moeten houden voor onvoorziene activiteiten. Want je weet nooit wat er kan gebeuren.
En dit moment van koekjesbakken is weer heel goed geweest. Positieve aandacht, iets maken met je handen, leuke reacties van de rest van de kinderen. En dan blijft de rest maar even liggen. Want hiervoor doe je het.
