Leerkracht zijn is elke dag opnieuw met genade kijken.

400+ leerkrachten zijn je voorgegaan.

Wat je aandacht geeft groeit!

Wat je aandacht geeft groeit klein

Wat je aandacht geeft groeit! Deze zin blijft bij mij hangen terwijl ik het mooie artikel lees van Sergio van der Pluijm: 10 tips voor effectieve complimenten.  Het komt al een paar keer deze week naar mij toe. Ik lees het boek “4 stappen naar een sterke identiteit” daarin komt het ook naar voren! Maar ook in gesprekken in ons gezinshuis. Wat vinden wij belangrijk? Wat zijn onze doelen? Waar willen wij voor gaan? Dus waar geven wij onze aandacht aan en wat is belangrijk?

Ook zet het mij weer even stil in mijn dagelijks handelen.  We zitten in een roerige periode. Kinderen zijn aan het wiebelen! Zoeken de grenzen op. Er is altijd wel een kind dat een volgende stap in zijn/haar ontwikkeling doormaakt.  Durven ze de stap naar een diepere hechting aan of niet? Maar dat gaat met veel onrust en onveiligheid van de kant van de kinderen. Het roept om structuur en ze halen van alles uit. Ze roepen: ”ik wil hechten”, maar in hun gedrag laten ze het tegenovergestelde zien. Net of ze alle regels en gewoontes vergeten.

En dan merk ik dat je heel snel “het verkeerde” aandacht geeft! Je focus komt op het gedrag van het kind te liggen. Je kijkt wat het niet doet. Je bent daar ook heel erg druk mee bezig. Ze hebben in deze periode ook je aandacht nodig! Ze blijven ‘rustig’ in jouw nabijheid. De focus ligt op het stabiel houden voor de omgeving en veiligheid in je gezin! Maar is dat wat moet groeien? Is dat waar de aandacht op moet zijn?

Natuurlijk weet ik dat het gedrag hanteerbaar moet blijven in ons gezinshuis. Dat we de veiligheid voor iedereen moeten waarborgen. En dat wij het ook vol moeten houden! Maar waar geef ik aandacht aan? In het artikel van Sergio van der Pluijm gaat het over complimenten! Ik betrap me erop dat het soms zo lastig is om complimenten te geven. Helemaal als je in de strijd zit met kinderen. Als ze alles doen wat ze zelf willen doen en vergeten wat de regels en de gewoontes zijn in ons huis.

Dit is weer een hele stap voor mij! Vooral als je moe bent en alleen maar in de opvoedmodus zit. Als je het gevoel hebt dat je er als ouderpaar ‘alleen’ voor staat! Want bij jou zijn ze nog het rustigst, dan lijkt het leefbaar.

Maar dan is het goed om weer naar mijn aller diepste wensen toe te gaan!

meedenken zitbank gastblog tranen
En terwijl ik daar stond, drong een inzicht tot me door. 💡 We werken allemaal met dezelfde kinderen, maar hoe goed kennen we eigenlijk elkaars werk? Wat een mooie groep mensen stond daar voor me. Pedagogisch medewerkers met een groot hart voor het jonge kind, van babygroepen tot BSO. Jarenlange ervaring in het verzorgen van baby’s, peuters en kleuters. En later? Dan komen diezelfde kinderen bij mij in de klas.
Jezus zegt niets over de verloochening. Geen sneer, geen “ik zei het toch.” Maar aan land heeft Hij een vuurtje gemaakt, met vis en brood. Een vertrouwde setting. Warmte, eten, rust. Een veilige omgeving. En dan stelt Jezus de vraag. Niet: “Waarom heb je me verraden?” Maar: “Houd je van Mij?” Drie keer. Even vaak als de verloochening. Geen beschuldiging, maar een uitnodiging tot verbinding.
Pedagogisch sensitief werken betekent dat je goed aanvoelt wat een kind nodig heeft en hier begripvol op reageert. Het draait om emotionele afstemming, veiligheid en positieve relaties. Traumasensitief werken gaat een stap verder en houdt rekening met de impact van trauma op gedrag. Je biedt extra voorspelbaarheid, helpt kinderen met stressregulatie en ziet moeilijk gedrag als een stressrespons in plaats van onwil.