Het Brein
Stel je voor je loopt in het park. Op eens zie je rechts van het pad een slang over de weg heen kruipen. Meteen slaat je amygdala aan. Of je vlucht, vecht of bevriest. En meteen reageert de rest van je brein hierop door niet of anders te reageren.
De volgende keer als je weer door het park loopt en je ziet een tak dan reageert je lichaam op dezelfde manier want de amygdala denkt dat het een slang is. Gelukkig neemt je Prefrontale Cortex, ook wel het denkend brein het heel snel over. Zodat je amygdala weer rustig wordt.
Wanneer de (Alarm)bel rinkelt
In het boek' wanneer de (alarm)bel rinkelt wordt de amygdala voorgesteld als een belletje. Het belletje gaat af en de rest van je brein reageert anders of niet. Wanneer het belletje afgaat ga je meteen in de vlucht, vecht of bevries stand. Wanneer je het belletje weer rustig krijgt zal de rest van je brein weer aangaan en kun je weer 'normaal' denken en handelen.
Neurale verbindingen
Leren doe je door ervaring.
Hoe vaker je iets doet hoe beter je het kan
Wanneer een baby geboren wordt, zijn er al meer dan honderd miljard neuronen (hersencellen) aangemaakt. De meeste neurale verbindingen tussen de cellen ontwikkelen zich vooral na de geboorte in de eerste levensjaren op basis van de ervaringen die een kind opdoet.
Via deze neurale verbindingen kan er informatie tussen hersencellen worden uitgewisseld. De snelheid waarmee deze neurale verbindingen worden aangemaakt, is enorm hoog. Per seconde maakt een baby zevenhonderd nieuwe neurale verbindingen aan.
De cortex is het bovenste deel van de hersenen en komt als laatste tot ontwikkeling. Het voorste deel van de cortex is de prefrontale cortex. Als deze volledig is ontwikkeld, werkt het als controlecentrum van de hersenen.
Neurale verbindingen vormen netwerken die onderling samenwerken en de bedrading van de hersenen vormen. Voor de rest van zijn leven vormen deze netwerken de basis voor de ontwikkeling, het gedrag en zelfs de gezondheid van een kind.
Verbindingen en netwerken die vaak worden gebruikt worden sterker, net zoals spieren sterker worden door regelmatige training.
Trauma in vroege kinderjaren.
Trauma in de vroege kinderjaren heeft en grote impact omdat juist in die tijd de hersenen zich ontwikkelen en organiseren.
De hersenen van een kind ontwikkelen zich vanaf de basis, beginnend met de meest basale functies voor overleving. De ontwikkeling wordt steeds complexer naarmate het kind meer ervaringen opslaat. De onderste delen vormen de basis voor de hoger gelegen hersendelen. Vergelijk het maar met het fundament van een huis.
Ervaring in relaties
Vooral de ervaringen die een kind op doet in de relatie (interactie) met ouders of andere verzorgers zijn van grote invloed op de ontwikkeling en organisatie van de hersenen.
Tijdens deze interacties zoeken jonge kinderen van nature contact met hun ouders door het gebruik van verschillende gezichtsuitdrukkingen, gebaren en door te babbelen. Ouders reageren op hun beurt intuïtief met eenzelfde soort gezichtsuitdrukking en stemgebruik. Dit gedrag tussen kind en ouder lijkt op een pingpongspel, waarbij de reactie van de ene persoon een reactie bij de andere persoon oproept.
Deze ervaringen leiden tot neurale verbindingen die de basis vormen voor gedachten, gevoelens en gedrag. Door de relatie met ouders en verzorgers ontwikkelen kinderen hersenverbindingen, die het mogelijk maken om anderen te vertrouwen, hun eigen emoties te reguleren en van anderen te houden.
