Leerkracht zijn is elke dag opnieuw met genade kijken.

400+ leerkrachten zijn je voorgegaan.

Mijn kinderen durven meer dan ik.

Deze vakantie ben ik tegen een nieuwe fenomeen aangelopen: mijn kinderen durven meer dan ik……. Ze klimmen op hogere rotsen en zitten op gevaarlijke plekken op de rotsen uit te rusten. Mijn hart slaat soms over van de ‘ gevaarlijke’ acties in mijn ogen! En ja, hoe reageer je dan als vader.

Mijn eerste reactie is: ‘ Hé, doe dat niet! ik wil nu dat je stopt. Ik wil het gewoon niet hebben!”
Dat zijn reacties die ik regelmatig geef. Vooral bij de jongere kinderen.

Maar toen we weer op een hoge berg stonden en ik net mijn eerste waarschuwingen wilde roepen dacht ik wel bij mijzelf: “ Wordt ik blij van al mijn waarschuwingen?” .
Wat geef ik ze mee? Ik ben zelf ook wel iemand die eerst doet en dan pas denk! Wat voor kinderen wil ik? Kinderen die niks durven?

Zijn mijn angsten wel zo goed voor mijn kinderen om ze steeds terug te roepen omdat ik bang ben dat hen wat overkomt? En wat is dan veilig? Het ene kind blijft in zijn veilige zone en daar moeten we hen als ouders soms uithalen. Het andere kind kijkt naar jou en doet je na.  Maar er zijn ook kinderen die opzoek gaan naar hun eigen grenzen. En wat vind ik nu veilig?

Het is mooi om te zien hoe een meisje van nog geen 5 jaar alles durft. Ze kimt en klautert en rent de bergen af. Wat kan ik dan doen? Verbieden? Nee maar wel is het voor mij de kunst om haar de veiligheid te bieden die ze nodig heeft. Haar niet teveel af ga remmen. En te genieten van wat ze durft.

En dat is lastig vooral als je op 2000 meter hoogte aan het klimmen bent en zij overal rond rent net of ze door je eigen tuin rent. Of mijn andere dochter die leuk zegt:’ ik heb wel zin om op die rots te klimmen!’ En dan zo’n rots die boven de afgrond hangt!  En ze met een surfplank het meer over varen dat kan nog. Maar als één van je jongste kinderen er aan gaat hangen en zich mee laat slepen! En dan niet een meter maar veel verder…..

Dan kan ik het toch niet laten om te zeggen dat ik dat niet wil hebben.

 

En zo moet ik accepteren dat ze meer durven dan ik kan aanzien. En ja voor wie is het een probleem?

Voor aanmelding en meer informatie klik hier

Pedagogisch sensitief werken betekent dat je goed aanvoelt wat een kind nodig heeft en hier begripvol op reageert. Het draait om emotionele afstemming, veiligheid en positieve relaties. Traumasensitief werken gaat een stap verder en houdt rekening met de impact van trauma op gedrag. Je biedt extra voorspelbaarheid, helpt kinderen met stressregulatie en ziet moeilijk gedrag als een stressrespons in plaats van onwil.
Het zit zo diep in mij, dat competitiegevoel! Het willen presteren en het eruit halen wat je geoefend hebt. En vooral met sporten en spel is het voor mij niet meer dan normaal om de spanning van presteren te voelen. Toch gaat er iets bovenuit... Iets wat niet te vatten is in competitie en winnen. Het samen lopen en daarvan genieten. 💛
Spelen is niet alleen leuk, het is essentieel voor de ontwikkeling van kinderen. Hier zijn de belangrijkste redenen waarom spel niet mag ontbreken in het onderwijs: