Leerkracht zijn is elke dag opnieuw met genade kijken.

400+ leerkrachten zijn je voorgegaan.

Van versleten knieën tot mijn eerste halve marathon!

Van versleten knieën tot mijn
eerste halve marathon!

Twee jaar geleden begonnen de klachten aan mijn knie erger te worden. Net in deze vakantie had ik nog samen met mijn broertje een berg afgerend en dat voelde super. En nu had ik last veel last. Zelf zoveel last dat ik mijn wekelijkse voetbalavonden niet meer volhield. En dat deed pijn want ik vind het heerlijk om even een avondje te voetballen. Dus bleef er niks anders over om toch maar naar de fysio te gaan. Met de uitslag van: ‘ hmm meneer ik denk dat het slijtage is en dat u beter niet meer kan voetballen en hardlopen’. Het was toen Januari 2020

Accepteren

Soms kan je ego het niet aan om dit soort boodschappen te horen. Weet je hoe jong ik ben? En niet meer voetballen en hardlopen! Ik ben super gezond en ik kan nog van alles. Euhm ik wil nog van alles. Ik wil meedoen met mijn kinderen en kunnen sporten. Het heeft me tijd gekost om dit tot me door te laten dringen. O, ik heb het voetballen afgezegd maar accepteren? Nee dat heb ik nooit gedaan. En de pijn dan. Gaat die ook niet over. Zelf als ik slaap heb ik er last van. Het snelste wat ik kon doen is mijn lichaamsgewicht onder de 85 kilo te brengen. Dat lukte aardig. Gewoon een maaltijd overslaan en minder tussendoortjes eten. Ik hoorde van iemand die na 8 uur niet meer at tot de volgende dag 10 uur! ( voor meer info over periodiek vasten ) Maar de vraag bleef knagen ‘ hoe kan het dat ik een jonge man rond de 47 jaar al versleten knieën heb?’.

Tweede kans

Na een periode van kijken en proberen en nog steeds pijn aan mijn knie ervaren ben ik naar de fysio van de knvb gegaan.  Mijn oudste dochter was daar al eens geweest en we waren er super tevreden over. Fysiotherapeuten die weten wat ze doen op sport gebied. En heel vaak keek er een sportarts op de achtergrond mee. Fijne begeleiding maar wel streng. Ik wist dat je als ‘gewone’ man daar ook heen kan en omdat het bij ons in de buurt is heb ik een afspraak gemaakt. En dan lig je daar op de tafel van de fysio. Hij kijkt en luistert. Knikt en zegt: ‘ klassiek geval van voorste kruisbanden’ .  Wat bedoelt u? Nou heeft u een keer een ernstig ongeluk gehad? Een ernstige blessure? . Ik denk na en kan het me niet herinneren. ‘Meneer uw voorste kruisbanden zijn ooit een keer gescheurd en dat kan u zien door deze knik.’ Onder mijn knie begint een knik . Als je beide benen naast elkaar zet zie je dat verschil goed. Ook de sportarts kwam erbij en zag hetzelfde. En nu?


Oefenen

We gaan een oefenprogramma opstarten zodat u niet zoveel pijn meer hebt. Kan ik weer voetballen? Hardlopen? Dat zien we later wel eerst maar eens aan de slag. Toen ben ik een poos gestopt omdat dicht zat in de tijd van Corona. Maar later kon ik het weer oppakken. Ik kreeg een test om te zien hoeveel kracht er in mijn knieën zit. Daaruit bleek dat mijn linkerknie boven de 20% minder kracht inzat dan mijn rechter. Dat moet onder de 10% komen vertelde de fysiotherapeut. Toen begonnen de oefeningen en langzaam ging het vooruit.

Volgende keer over : voeding, ademhaling en herstel naar een blessure. En hoe ademhalingsoefeningen mij ook helpen in mijn werk met anderen.

Juist door in deze weken wat losser met routines om te gaan, ontstaat er ruimte voor verbinding. Je laat zien: ik zie jou, ook als je het moeilijk hebt. Je biedt eigenaarschap. Minder strijd. Meer samen.
Soms lees je iets dat blijft hangen. Zo las ik onlangs een stuk over Benedictus, de man die de beroemde kloosterregel schreef. Hij schreef daarin over ritme — over het belang van een gezonde maat in je dag, afgestemd op het innerlijke ritme van je ziel. En eerlijk: het raakte me. Want als iets in het onderwijs vaak onder druk staat, dan is het wel ritme. Alles moet snel, efficiënt, productief. Maar waar blijft de rust? De adem? Het gevoel van thuiskomen in je dag?
Sensitief reageren begint dus niet bij de ander. Het begint bij jezelf. Bij herkennen wat er in jou gebeurt. Wat je lijf je vertelt. Welke herinnering je stress aanwakkert.