Ezeltje zelfzorg.
In de vroege ochtend toen de duisternis nog over het veld hing liep ezeltje langzaam over het smalle pad. De zon kwam op en riep:’ Zorg dat je niet bezwijkt onder al die pakketjes van anderen’. ‘Je kunt toch niet alle problemen oplossen!’ Ik keek de zon aan en bromde wat in mijzelf. ‘Dit is toch wie ik ben?” De zon riep nog iets voordat ze haar zonnestralen over mijn staart liet schijnen en de warmte van de dag mij bereikte. Met mijn hoofd gebogen liep ik verder en dacht na over de woorden. Kan zon gelijk hebben? Nee, waar bemoeide zij zich mee. Het voelt zo goed.
Terwijl ik zo rondliep kwam ik muis tegen. ‘Ha, ezeltje” riep muis. Heb je al nagedacht over het probleem van de klemmen in het grote herenhuis!”.Voordat de muis uitgesproken was gooide ik het pakketje van muis wat ik al een hele tijd met mij meedroeg naar haar toe. De muis ving het pakketje op en keek mij verbaasd aan. ‘Ik doe het niet meer los je eigen problemen op.’ zei ik. En ik sjokte een stuk lichter verder zonder ook maar een keer achterom te kijken. Ik hoorde de muis piepen van verontwaardiging. Binnenin trilde er iets en het leek erop of alles lichter werd.
Een eindje verder kwam ik das tegen.’ Ha,ezeltje’ riep hij. Wat ben ik blij om je te zien. Jij bent het die mij alleen maar gelukkig kan maken en mijn burcht kan verplaatsen. Ik keek hem aan en het pakketje voelde zwaar op mij wegen. ‘Wat weet ik hier nou van’; dacht ik en ik pakte het zwarte doosje uit mijn tas en gooide het voor das op de grond. ‘Zoek het zelf maar uit!’, zei ik. Das keek mij verontwaardigt aan en riep:’ Dat kun je niet maken wat zullen de anderen wel niet denken’.
En zo ging ik verder, Paard met zijn te hoge hindernissen, de parkiet met zijn geluidsoverlast, het konijn met zijn illigale hol. En Gans met zijn volksverhuizing.
Langzaam raakte ik al mijn pakketjes kwijt en had ik alleen nog maar de grote tassen op mijn rug liggen. Ze zaten zo lekker en het voelde vertrouwd. Maar waar had ik ze nog voor nodig! Waarom zou ik ze laten liggen. Ik pakte ze op en gooide ze in een hoek.
Ik was vrij
Voor het eerst voelde ik de wind over mijn rug glijden. De haren op mijn rug stonden één voor één recht over eind. En van binnen voelde het goed. Sinds lange tijd kon ik naar de hemel kijken waar de zon nog harder ging stralen. Ik besloot om meer op mijzelf te passen en niet teveel pakjes meer op te pakken.